تعریف نشانه‌های‌ جغرافیایی‌

قانون حمایت از نشانه‌های‌ جغرافیائی‌ در سال 1383 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید  و آیین نامه اجرایی آن نیز متعاقب آن تصویب گردید نشانه‌های‌ جغرافیائی‌ که مطابق قانون1383 ثبت شوند از حمایت های خاص برخوردار خواهند بود.

تعریف نشانه‌های‌ جغرافیائی‌ طبق بند الف ماده یک قانون : نشانه جغرافیایی، نشانه ای است که مبدأ کالایی را به قلمرو، منطقه یا ناحیه ای از کشور منتسب می سازد. مشروط بر اینکه کیفیت و مرغوبیت، شهرت یا سایر خصوصیات کالا اساساً قابل انتساب به مبدأ جغرافیایی آن باشد.

مبدأ کالایی عبارت است از قلمرو، منطقه یا ناحیه ای از کشور که نام آن بر روی محصولات درج می گردد  و محصولات این قلمرو، منطقه یا ناحیه دارای کیفیت خاص بوده  و این ویژگی بر اساس محیط جغرافیایی که  محصولات در آنجا تولید می شود ایجاد شده است.

به طور کلی می توان گفت: مفهوم نشان جغرافیایی در برگیرنده اسامی مبدأ می باشد و معرف نام کالا و منشا تولید کالا می باشند. برخی از نشانه‌های‌ جغرافیائی که نشان دهند نام کالا و منشا تولید کالا می باشند‌ عبارتند از : کلوچه لاهیجان، فرش تبریز، سفال همدان، شیرینیجات یزد، گز اصفهان ، سفال میبد و….

نشانه های جغرافیایی به عنوان یک منبع عظیم سرمایه ملی می تواند عاملی جهت رونق کسب و کار و شهرت برندینگ محصولات ایرانی شناخته شود و در صورت عدم حمایت کافی می تواند مورد سواستفاده تجاری افراد متقلب داخلی یا خارجی گردد.  

رسالت ایده آفرین حمایت از اشتغال و برندینگ محصولات ایرانی است. افتخار می کنیم در این راه همگام و همراه شما باشیم .

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Scroll to Top