حقوق مالکیت فکری به دو بخش حقوق مادی و حقوق معنوی تقسیم می گردد.
حقوق معنوی، مالکیت فکری بیشتر جنبهٔ اعتباری داشته و به صاحب مالکیت فکری حقوق انحصاری برای حفاظت از مالکیت خود را میدهد؛ مثلاً نویسندهٔ یک کتاب و یا خالق یک فیلم ، که نامشان به عنوان پدیدآورنده اثر ذکر شده است، میتوانند اجازه انتشار کتاب یا پخش یا نشر فیلم را بدهند (یا مانع از انتشار آثار خود شوند) و همچنین می توانند مطابق قانون مانع تحریف یا سواستفاده از آثار خود شوند . دسته دوم مالکیت فکری بیشتر جنبه مادی دارد و شامل اعطای بهرهبرداری مالی و منافع تجاری حاصل از مالکیت فکری و در نتیجه اعطای درآمدهای حاصل به مالک، مالکیت فکری می گردد. حقوق معنوی، مالکیت فکری به هیچ عنوان قابل واگذاری نیست، اما حقوق مادی مالکیت فکری در قالب همه معاملات رسمی از قبیل خرید و فروش، رهن، وثیقه قابل انتقال و انتفاع بوده و از طریق دفاتر اسناد رسمی و با تنظیم سند رسمی قابل واگذاری می باشد. به عنوان مثال، مطابق قانون اختراعات سال 1386 ایران، کارمند بخش تحقیق و توسعه یک کارخانه صنعتی که در استخدام آن کارخانه می باشد و در حین انجام وظیفهٔ خود به اختراعی دست پیدا میکند، مالک معنوی اختراع محسوب می گردد. ولی مالکِ مادیِ اختراع، کارخانه ای است که مخترع در آن فعالیت نموده و در حین فعالیت خود به اختراع دست پیدا کرده است.
تدوین: ایده آفرین