طبق بند ب، قانون نشانههای جغرافیائی مصوب 1383 کالا بدین صورت تعریف شده : کالا شامل هرگونه محصول طبیعی و کشاورزی و یا فرآوردههای آن یا صنایع دستی و یا تولیدات صنعتی می باشد.
بنابر تعریف فوق نشانههای جغرافیائی در زمینه محصولات خاص از قبیل محصولات طبیعی و کشاورزی و یا فرآوردههای آن و صنایع دستی و تولیدات صنعتی اعم از محصولات صنعتی و صنایع دستی کاربرد دارد.
محصولات کشاورزی، معمولاً دارای کیفیتی هستند که نشأ گرفته از محل تولید آنهاست و تحت تأثیر فاکتورهای جغرافیایی محلی خاص، نظیر آب و هوا و خاک و دانش سنتی می باشند. در ایران محصولاتی نظیر انارساوه ، خربزه ایوانکی ، پسته رفسنجان و…. این ویژگی را دارند.
طبق بند د ماده یک قانون، تعریف تولیدکننده بدین صورت بیان شده است : تولید کننده یعنی هر شخصی که به تولید و فرآوری محصولات کشاورزی دامی و غذایی یا ساخت و تولید ابزار صنعتی و مصنوعات دستی اشتغال دارد یا از مواد طبیعی به منظور تولید بهرهبرداری میکند یا در تجارت محصولات مذکور فعالیت میکند.
استفاده از نشانه های جغرافیایی برای محصولات دامی و لبنیات
نشانه های جغرافیایی گاهی از تلفیق کیفیت خاص مواد اولیه در تولید یک محصول به همراه سرمایه های انسانی که در محل تولید آن محصول وجود دارند، نشات می گیرد و باعث می شود محصول مورد نظر از سایر محصولات متمایز گردد ، دانش سنتی و مهارت های خاص تولید محل منشأ می تواند یک روستا، یک شهر، یک منطقه یا یک کشور باشد. پنیر لیقوان نمونه بارز یک محصول با نشان جغرافیایی می باشد.
نشانه های جغرافیایی به عنوان یک منبع عظیم سرمایه ملی می تواند عاملی جهت رونق کسب و کار و شهرت برندینگ خصوصاً در زمینه صنایع دستی، شناخته شود و در صورت عدم حمایت کافی می تواند مورد سواستفاده تجاری افراد متقلب داخلی یا خارجی گردد.
رسالت ایده آفرین حمایت از محصولات ایرانی است. افتخار می کنیم در این راه همگام و همراه شما باشیم .